We vertrokken vanuit Kiewit naar Zaventem onder een stralende zon, vergezeld door de gids Krystina die ons op een fantastische en enthousiaste manier een deeltje van Polen heeft laten ontdekken.
Dat er daar veel te zien is, stond al vast.
|
De geschiedenis van de zoutmijn gaat terug tot de verre middeleeuwen. Zout was van grote waarde en verschafte dan ook rijkdom aan Krakau . Sommige ruimtes zijn soms nog in gebruik voor feesten en missen. Gedurende een 3,5 km lange route, hierbij inbegrepen 380 trappen, een goede lichaamsbeweging voor onze KVOO’ers, zie je indrukwekkende beelden en ruimtes uitgehouwen in het “ witte goud” .
|
Net buiten Krakau, verstopt diep onder de grond, ligt deze onvergetelijke bezienswaardigheid.De eerste dag, na landing op het vliegveld, trokken we met de bus niet rechtstreeks naar het hotel maar wel naar de Wielickza zoutmijnen.
|
Het meest opvallende is een complete ondergrondse kathedraal, waarin alles opgetrokken is uit zout. Prachtig! Na dit bezoek trokken we naar ons hotel Campanille, gelegen op wandelafstand van het prachtige en levendige centrum van Krakau. Na het avondmaal was er gelegenheid om een verkenningstocht te maken naar het bruisend centrum van het stadscentrum |
De tweede dag was meer aangrijpend: een bezoek aan Auschwitz – Birkenau.
Iedereen heeft al gehoord over dit concentratiekamp; het echt zien is echter toch een belevenis om nooit meer te vergeten! Woorden komen hier te kort.
Auschwitz.
|
Een oude Poolse kazerne was aanvankelijk een concentratie- en werkkamp. Dit KL (KonzentrationsLager) werd later uitgebreid, enkele kilometers verder, met een vernietigingskamp Auschwitz II of Birkenau. Alles was omheind met prikkeldraad en stond onder Tussen het kampziekenhuis en de gevangenis was een De tentoonstelling die in Auschwitz te zien is, illustreert het verloop van het vernietigingsproces vanaf de aankomst op het kampperron, de selectie, tot de dood in de gaskamers. Aankomst van Joden per trein: Gelovend in een betere toekomst, nietsvermoedend met pak en zak op weg naar de dood: “The road of death”. De bergen schoenen, huishoudvoorwerpen, kinderkledij, valiezen,… zijn stille getuigen van het wrede lot van de gevangenen. In sommige zalen was het verboden om foto’s te nemen, uit respect voor de slachtoffers. |
Van alle concentratiekampen heeft Auschwitz de bekendste toegangspoort: “ Arbeit macht frei”.
Auschwitz II of Birkenau.
De toegangspoort, dodenpoort genoemd. 
Birkenau was 175 hectaren groot. De bouw begon in 1941 als onderdeel van de “Endlösung der Jugendfrage”.
Het hoofddoel van dit kamp was de massavernietiging. Deze begon in de lente 1942, na de officiële opening van Birkenau.
In Birkenau zelf waren 4 gaskamers met bijhorende crematoria aanwezig waarvan nu nog slechts de ruïnes te zien zijn.
Vrouwen, kinderen en mannen werden van elkaar gescheiden. Links van de spoorweg was het vrouwenkamp, rechts het mannenkamp waar nu nog enkele barakken staan.
300 tot 500 gevangenen woonden in zo’n barak, met 5 tot 6 werd een bed gedeeld.
Privacy bestond er niet. In de sanitaire barak was het
“scheisskommando” tewerkgesteld. Als straf moesten zij met een kom (of handen indien de kom kwijt of gestolen) de uitwerpselen verwijderen.
In Auschwitz – Birkenau zijn in totaal 1,1 miljoen mensen om het leven gekomen; door ziekte, uitputting maar grotendeels door vergassing (tussen lente ’42 en herfst ’44: 900.000).
Na de lunch, even tijd om alles te laten bezinken, brachten we een bezoekje aan de Kazimierz wijk. Een wijk waar vroeger een hechte joodse gemeenschap woonde. Aan het joodse leven kwam abrupt een einde toen de nazi’s Polen binnenvielen. De joodse bevolking uit Kazimierz moest verhuizen naar de veel kleinere getto aan de andere kant van de rivier.
Kazimierz bleef na de oorlog leeg en verlaten achter en de buurt raakte tot het eind van de vorige eeuw in verval. Pas toen Steven Spielberg er zijn film Schindler’s List opnam, kwam de wijk terug in de belangstelling.
Hier bezochten we de Remuh synagoge en de begraafplaats.
De synagoge dateert van 1553 en is de kleinste maar meest actieve synagoge van Krakau. Deze werd opgericht door de familie van een Poolse rabbi Moses Isserles – “de Rema” en is bekend voor de oude Joodse begraafplaats ernaast.
Deze plaats werd tijdens de nazi-bezetting gebruikt als vuilnisbelt. Na de oorlog werden bij de opruiming slechts enkele grafstenen in hun originele staat teruggevonden.
Deze bewogen dag werd afgesloten met een gezellige maaltijd in een restaurant niet ver van het hotel. Bij aankomst daar bleek iemand van het gezelschap “vermist” te zijn.
Na enkele vergeefse telefoontjes van Willy, kwam Pascal net na het voorgerecht, als een duivel uit een doosje tevoorschijn.
Dit voorvalletje had wel tot gevolg dat de volgende dagen velen van de groep er alert voor waren: is Pascal erbij??
Dinsdag, de laatste volledige dag alweer, was volledig gereserveerd voor een bezoek aan het prachtige Krakow zelf.
Hier kijk je je ogen uit op alle bezienswaardigheden: prachtige kerken, paleizen, rijkversierde gebouwen en zeker de grote markt… Rynek Glòwny, met als attractie een ritje met de koets.
…. met zijn middeleeuwse lakenhalle ( Sukiennice),
De gotische Mariakerk, met binnen een prachtige triptiek, waar vanuit de hoogste toren elk uur een trompetter een kort deuntje blaast , de Hejnal. Deze traditie dateert al uit de middeleeuwen en is verbonden aan een legende.
De laatste stop in de voormiddag was de universiteit “Collegium Mauis” waar elk uur een klok met draaiende figuren het studentenlied “audeamus igitur” speelt. Sommigen voelden zich even iets jonger en haalden herinneringen op uit hun woelige studentejaren.
De innerlijke mens werd versterkt in een gezellig en apart restaurantje Monkie Oko .
Na dit intermezzo werd de trip verde gezet naar de Wawel heuvel, met het kasteel en de basiliek, het hart van Krakau. Hier kon de groepsfoto niet ontbreken. Braafjes bij de ingang van een zijbeuk van de basiliek.
Na deze ontdekkingstocht hadden we wel een extraatje verdiend. Onze laatste avond, in het restaurant Wierzynek, gelegen aan de prachtige markt, werden we verwelkomd met een pianoconcert, gebracht door Pawel Wròbel.
Woensdag: vertrekdag.
We hadden nog een paar uurtjes in de voormiddag om nog even te gaan shoppen in de grote winkelgalerijen dichtbij het hotel waar de laatste Poolse zlotty’s gespendeerd werden en daarna was het alweer voorbij. Veel te snel want er was nog zoveel te zien…
Verslag: Leen Pira-Tanghe
